Piotr Cykowski - mój aktywizm

Dziś, przygotowując się do webinaru o narracji publicznej dla Funduszu Dla Odmiany, odkryłem, że mój aktywizm na rzecz równości trwa już 29 lat!

To co jem i gdzie kupuję to polityka. Szczególnie w kontekście protestującej części pracowników sektora rolnego. Od jesieni 2023 r. jesteśmy spółdzielcami w Kooperatywie Dobrze. Chcę lokalnie produkowanej i sprzedawanej żywności, chcę wsparcia dla ekologicznych rolników. Chcę ograniczać wpływ rolnictwa na ginącą na naszych oczach złożoność żywego świata. Przed wyborami podpisałem list zainicjowany przez Joannę Erbell dotyczący bezpieczeństwa i suwerenności miast, dotychczas podpisało go już kilkadziesiąt osób: Apelujemy o włączenie suwerenności żywnościowej do strategicznego elementu rozwoju samorządów oraz działań adaptacyjnych do skutków zmiany klimatu, a także rozpoczęcie dyskusji o warunkach jej realizacji zarówno pod względem infrastrukturalnym, jak i finansowym.  Suwerenność żywnościowa definiowana jako możliwość decydowania o produkcji i konsumpcji żywności, to także prawo do żywności zdrowej, lokalnej oraz produkowanej w sposób sprawiedliwy społecznie i ekologicznie odpowie...

"Przemoc jest siłą państwa; wyobraźnia i brak przemocy siłą społeczeństwa obywatelskiego". Rebecca Solinit,"Nadzieja w mroku" To o część kultury aktywizmu, w której wzrastałem przez wiele lat zaangażowania na rzecz politycznej wolności Tybetańczyków, przesiąknięta duchowymi i politycznymi, inspirującymi przykładami i historiami, popartymi badaniami, że opór bez przemocy częściej przynosi zamierzone rezultaty. Jak jednak się mieć z oporem wobec świata, w którym się jest zanurzonym po uszy, który przez lata nieświadomie wspierałem? Kiedy być na czele, a kiedy odpuszczać? Robić miejsce na nowe albo dla innych odważnych istot. Jak się nie wypalić? Pod koniec marca zaproszę do rozmowy w kręgu o tym, co jest moje do zrobienia. A teraz dzielę się inspiracją z książki, jaka mnie ostatnio prowadzi i z natury gęsi...  "Protesty i obywatelskie nieposłuszeństwo stają się jeszcze bardziej niebezpieczne, gdy organy ścigania - i samo prawo - traktują aktywistki jak terrorystó...

Po dłuższej zimowej przerwie spotykamy się znowu, tym razem przyglądając się bólowi z powodu stanu świata. Jak poprzednie, także ten odcinek zainspirowany jest Praktyką Ponownego Połączenia / Aktywnej Nadziei opisaną przez Joannę Macy. Odcinek nagrywałyśmy pod koniec listopada. Podcast znajdziesz m.in. na Spotify, Apple Podcast i YouTube . Jako punkt wyjścia przywołuję fragment książki “Coming Back To Life”: “To, z czym mamy tutaj do czynienia, jest zbliżone do pierwotnego znaczenia współczucia: " cierpienia z". Jest to cierpienie, które odczuwamy w imieniu całości, której jesteśmy częścią. Jest to ból samego świata, doświadczany przez każdego z nas. Nikt nie jest wolny od tego bólu, tak samo jak nikt nie mógłby istnieć samotnie i samowystarczalnie w pustej przestrzeni. Odczuwanie bólu dla świata jest dla nas tak naturalne, jak jedzenie i powietrze, z których czerpiemy, aby ukształtować to, kim jesteśmy. Jest ono nierozerwalnie związane z prądami materii, energii i informacji...

Na zaproszenie Rodziców Dla Klimatu wziąłem udział w Sejmie w spotkaniu zespołu Rodzice Dla Klimatu, a dotyczącym edukacji klimatycznej dorosłych, Mówiłe, o naszym postulacie: nowa telewizja publiczna powinna przeznaczać na informowanie o zmianach klimatu co najmniej tyle czasu antenowego, co na wiadomości o pogodzie.  “Edukacja dorosłych jest niezwykle istotna, ponieważ jak pokazują nawet najbardziej zachowawcze raporty, nie pozostało nam wiele czasu, aby podjąć skuteczne działania. Nie mamy czasu, aby czekać na kolejne wyedukowane pokolenia, musimy działać teraz, kluczowe decyzje zależą od dorosłych, a publiczna telewizja dociera do różnych grup społecznych. Ważne, aby wszyscy zrozumieli skalę wyzwań, przed jakimi stoimy” - powiedział Piotr. W trakcie pierwszego merytorycznego spotkania sejmowego zespołu omawiane były także kwestie dezinformacji klimatycznej, a przedstawicielki Rodziców Dla Klimatu podkreślały także kwestię braku standardów etyki reklamy w odniesieniu do greenwas...

“Przeżywam swe życie w kręgach, co się toczą przez rzeczy, jak fala, gdy wzbierze. Może przed ostatnim me oczy się zmroczą, lecz jednak z nim się zmierzę. Okrążam Boga, wiecznej Baszty szczyt, tysiące lat ze wszystkich stron; i nie wiem jeszcze któż ja: sokół, burza, świt, czy wielkiej pieśni ton.” Rainer Maria Rilke, “Księga godzin. I”, tłum. W. Hulewicz. Zainspirowane polskim wydaniem książki “Aktywna Nadzieja” Joanny Macy i Chrisa Johnstone, chcemy wspólnie doświadczyć tej praktyki w formule spotkań w kręgu. Taka forma spotkania bazuje na grupowej wymianie, która stwarza przestrzeń na dawanie oraz przyjmowanie, oparte o wspólne zasoby, mądrość i uważną obecność uczestniczących osób.  To kolejne spotkanie z cyklu, jaki rozpoczęłyśmy jesienią zeszłego roku. Możesz do niego dołączyć także jeśli nie brał_ś udziału w poprzednich. Podczas najbliższego spotkania kręgu przejdziemy do kolejnego etapu “spirali ponownego połączenia/aktywnej nadziei”, jakim jest “patrzeni...

“Dziękuję za udzielenie sobie pozwolenia, ponieważ nasze indywidualne akty przyzwolenia są jednocześnie źródłem infekcji i odtrutką. Przyzwolenie jest lekarstwem, które po wypiciu pozwala odblokować komórki możliwości w innych, którzy podążają za tobą. Każda ukochana rzecz, jaką kiedykolwiek stworzyłam na tym świecie, narodziła się dzięki magicznej zdolności przyglądania się, jak jakaś boska istota przyzwala sobie na coś. Mówię ci, nie każda zaraźliwa rzecz jest zła. Pozwolenie daje twojemu obecnemu ja i mojemu obecnemu ja wspólną przyszłość, w której się spotkamy. Zezwolenie zmienia czasoprzestrzeń.  (...) Zawsze byłaś swoim najlepszym lekarstwem, a jak mówi rdzenna aktywistka Lilla Watson "...nasze wyzwolenie jest połączone ze sobą", twoje lekarstwo jest zaraźliwe. Twoje przyzwolenie jest niezmiennym elementem naszej zbiorowej wolności. Ty, mój drogi szalony cudowny naukowcu, trzymasz klucz do kwitnącej przyszłości dla siebie, swojej rodziny, swojej społeczności i całej lud...

Uruchomiłem kampanię na rzecz nadania właściwego priorytetu informacjom o klimacie w mediach publicznych . Zbiegło się to w czasie, gdy czytam "Książkę o klimacie" opracowaną przez Gretę Thunberg. Książka wskazuje wielu winnych, w tym nieudolne i zapatrzone w siebie rządy, chciwe korporacje i przemysł wydobywczy czy wreszcie zachłanną najbogatszą mniejszość świata -10% ludzkości, która powoduje 50% światowych emisji. O tym wszystkim wiemy. Najmocniej dla mnie zatem wybrzmiewa oskarżenie skierowane wobec mediów: „Gdybyście zapytali mnie, która gałąź przemysłu ponosi największą odpowiedzialność za niszczenie życia na Ziemi, odpowiedziałbym – media. Możecie to uznać za zdumiewające. Jeśli spojrzeć na to, co zrobiły branża naftowa, gazowa i węglowa, na druzgocące efekty wypasu bydła, wycinania lasów, rybołówstwa przemysłowego, wydobywania surowców, budowy dróg, przemysłu chemicznego i produkcji mnóstwa bezużytecznego badziewia, możecie się zdziwić, dlaczego postanawiam umieścić n...

"Apokaliptyczne myślenie wynika z bólu psychicznego. Konsekwencją tego bólu jest dezorientacja poznawcza: strach powoduje, że mylisz prawdopodobieństwo z pewnością. Lekarstwem na ten ból jest dobre towarzystwo. Odwaga pochodzi z zachęty. Jeśli nie otrzymujesz wystarczającej zachęty od innych osób i swoich mentorów, będziesz czułx się rozpaczliwie samotnx, bezsilnx i sparaliżowanx w obliczu tektonicznych zmian społecznych."- Tak pisze na swoim blogu Richard Bartlett , którego pisanie kiedyś mnie zainspirowało i czasem tam zaglądam. Wpis dotyczy zaproponowanego wykresu pokazującego kierunek budowania swojego wpływu, jeśli chodzi o zmianę społeczną - wykres dotyczy skali działania (ilości osób) i czasu potrzebnego na osiągnięcie wpływu; wykres może posłużyć autoewaluacji - w jakich działaniach najlepiej się odnajdujemy, lub w jakich jesteśmy i gdzie możemy się przesuwać, aby wpływ zwiększać, i jest sporo ciekawych wskazówek, mnie jednak zatrzymały dwa akapity. Jeden - ten powyże...

Mam wizję ruchu jako sanktuarium. Nie małą perfekcjonistyczną utopię położoną za kilometrami drutu kolczastego, murów, ogrodzeń, testów, osądów i sprawiedliwości, ale rozległe sanktuarium, w którym nasze doświadczenia, jako osób, które doświadczyły i wyrządziły krzywdę, spotykają się z wyśrodkowanym, ugruntowanym zaproszeniem do rozwoju. - adrienne maree brown / We will not cancel us (więcej niżej) Jednym z ważniejszych wydarzeń, i bardzo długo oczekiwanych w 2023 roku (bo aż 4 lata, kiedy poprzednio byłem w katalońskim Eroles, i obiecałem sobie, że kiedyś tam jeszcze wrócę!), był udział w kursie "Framing and Narrative", w którym miałem okazję wziąć udział dzięki współpracy mojej pracy (Akcja Demokracja) z Ulex Project (którą to współpracę mam też okazję koordynować), (możliwej dzięki finansowaniu przez Unię Europejską w ramach programu Erasmus +). Z najważniejszych zasobów, jakie bym polecił to trzy podstawowe publikacje w temacie (progresywnego) ramowania kwestii środowiska...

W nowym roku chciałem zastanowić się, kim teraz jestem i przypomniała mi się myśl z końca wspaniałej książki adrienne maree brown 'Emergent strategy'. (Książkę poznałem parę lat temu, dzięki wspaniałej Natalii Saracie i udziale w jej dających przestrzeń na oddech spotkaniach dla zmęczonych aktywistek i aktywistów). I choć to tylko kawałek, wydał mi się odpowiedni, jako jedna z intencji na początek roku, w którym wiem, że adrienne będzie jedną z ważnych przewodniczek: Wiem, że istnieje pogląd, że z wiekiem stajemy się mniej radykalni i że rezygnacja z radykalnego stanowiska jest sposobem, w jaki się to objawia. To powstrzymuje ludzi przed pozwoleniem sobie na otwarcie się na własne nowe emocje, ich zrozumienie. Myślę, że prawda jest taka, że z wiekiem zdajemy sobie sprawę, że świat jest bardziej złożony i pozwalamy się w tę złożoność wpleść. Jestem teraz bardziej radykalna niż dziesięć lat temu, choć może na to nie wyglądać. Jestem bardziej radykalna w moim ciele, jestem bardzie...